لهجه ، گویش و اصطلاحات محلی کته تلخ ( سری ششم )

اَریک = لثه

اوشَه = آویشن

اَتِش = آتش

اَتِش پَرَه = شرور

اَتِشگیره = هیزم یا کیاهان خشک شده ای که سریع آتش گرفته و برای روشن کردن آتش بزرگتر استفاده میشود .

اَلقاج = نخ های ضخیم که به عنوان پودهای دار قالی استفاده می شود

اَتَلو مَتَلو = اسم مراسم باران خواهی و مطلع شعری که در همین مراسم خوانده می شود که متن کامل آن بدین شرح است :

اتلو متلو ، گندم به زیر خاکه

از تشنگی هلاکه

الله بده تو باران

به حرمت مزاران

اَلِکتاب = صورت مخفف شده دو کلمه اهل کتاب است . در گذشته که چمعیت روستا بیشتر بوده و وسایل ارتباطی وجود نداشته ، برای مطلع کردن مردم از شروع مراسمی خاص ( بیشتر مراسم قرآن خوانی و عزاداری ) ، گروهی از جوانان و نوجوانان دقایقی قبل از شروع مراسم با عبور از کوچه ها و زدن ضربه با چوب به ظروف فلزی مانند قوطی های روغن نباتی و گفتن کلمه ی آآآی اَلِکتاب هووو مردم را از شروع مراسم آگاه میکردند .

اَخکوک = میوه نارس ( بادام ، زردآلو )

آش لَغشَک = نوعی آش محلی کته تلخ که در آن تکه هایی از خمیر تخته شده وجود دارد که بسیار لغزنده می باشد .

اُو       (ov)= آب

اُوخوری = لیوانی فلزی وخصوص آب خوردن

اُوخور = ظرف بزرگ برای ریختن آذوقه دام

اُوسار = افسار

اَخیه = وسیله ی بستن گاو به جایی

آویزُن = آویزان

اَلّیزبُنّک = حالتی از الاغ که در حال دویدن شروع به لگدپرانی هم میکند

آغال = آغل و لانه

اَفتوگردش = آفتابگردان