لهجه ، گویش و اصطلاحات محلی کته تلخ ( سری پنجم )

قَیِم  =  پنهان

پُتّین  =  چکمه ، پوتین 

پَت  =  پر های ریز پرندگان 

گِدّی  =  مورد خطاب قرار دادن بز و بزغاله 

کُندِرِشک =  آرنج

گُرمُشت  =  بوکس 

وَرلَت  =  چغلی کردن از کسی پیش دیگری

لِقَت  =  ضربه با پا ، لگد

تِکّه  =  بُز نر

شیشَک  =  بره  گوشتی  (  پلواری )

خَلمه  =  گروه کوچک گوسفندان ( واحد کوچکتر از گلّه )

خَلمه چِرونی  =  چراندن گوسفندان 

خَلمه گل  =  گروه گوسفندان نوزاد که جدای از گلّه به صحرا برده می شود 

گُمار  =  نوبت رفتن به کمک چوپان ( هر یک از خانوارهای روستا که در گله گوسفند دارد بایستی در مواقعی از سال ، یک نفر از اعضای ذکور خانواده به کمک چوپان گله رفته که به اصطلاح گمار خود را رفته باشند )

چُپُّ  =  چوپان 

پَیَه  =  رعد و برق

لوش  =  لجن ته استخر و جوی آب

پِشینگ  یا  دِرِز  =  پاشیدن قطره های آبی که از ارتفاع ریخته و به اطراف پخش می شود .

پال پال =  جستجو ، کاویدن ، گشتن 

بُری  =  اصلاح کردن گوسفند ، جدا کردن پشم از گوسفند با استفاده از وسیله ای به نام دوکارد 

کُلُف زدن =  پریدن از ارتفاع

کِلَف زدن  =  خوردن و به دندان کشیدن ( بیشتر در رابطه با خوردن غذا توسط حیوانات به کار می رود ) 

کُلُن  =  بزرگ و کلان

تیرّک  =  جهش مایعات ( مانند جهیدن خون از رگ موقع ذبح گوسفند )

موسی کو تقی  =  قُمری

دَق  =  به هر سطح صاف اطلاق میشود  ( زمینی که بر اثر زیاد کوبیده شدن صاف شده و یا سر بی موی افراد )

جَلَه  =  تگرگ 

دوقِش  =  فراورده ی قهوه ای رنگ که بعد از گرفت روغن زرد از کره ، ته ظرف باقی می ماند که سرشار از کلسیم می باشد .